ölüneceğinin anlaşıldığı an

boğulurken yaşadığım andır.pes ettiğim ve yaşamaktan vazgeçtiğim andır.öleceğime ciddi ciddi inanmış ve kabullenmiştim.ama hala yaşıyorum yani öleceğini anlamak her durumda ölmeyi gerektirmez.bazen arkanızda belirip sizi kıyıya kadar iten bir dalga vazgeçirir sizi.bazen de sizin ölmenize siz isteseniz de izin vermeyecek bir insan.

hayatımdaki bir kez başıma geldi , o yaşanılan 10 saniyelik süre resmen saatler gibi geliyor , gerçekten dedikleri gibi hayatım bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti baya değişik bir durumdu. allah ölümünde hayırlısını versin herkes için .

bilincimi kazandığım an

mutlu ölmekten korkuyorum

boğazıma lokma kaçtığında.

iki kez trafik kazası geçirdim ilkinde küçüktüm farkına varamamıştım pek ama 2.sinde öleceğimi sanmıştım. araba fren yapılmasına rağmen durmuyo, kayıyo. yaptığın tek şey gözlerini kapatıp bi neticeye varmasını beklemek.

ben insanların 20 li yaşlarda zaten öldüğünü düşünüyorum, sadece mezara koyulma sürecimiz daha uzun sürüyor. ben mesela 23-23 yaşımdan beri ölü olduğumu düşünüyorum

ben bunu bir kere yaşadım ve düşündüğüm şey 'mezardaki böceklerr'

annemin öleceğini düşünmekten daha az üzer.

öleceğimi anlayacagım an geldiginde insallah ailem sapasaglamdir ne kadar ůzůlsem de onlarin yoklugunu hissetmeden ölum gunumun geldigini hissetmek hafifletir( allah onlari basimdan hic eksik etmesin)

bi keresinde abim denen mal şaka olsun diye beni boğuyodu. gerizekalı nasıl sıktığından da habersiz. o an gözlerim kaydı nefes alamadım yüzümde beyazlamış. içim bi tuhaf oldu :/ gözlerimdeki perde açıldı sanki bildiğiniz görünmeyen varlıkları gördüm yolun sonu diye kelime i şehadet getirmeye çalışıyorum. sonra eniştem geldi napıyon la sen dedi abim denen mal az daha öleceğimi o zaman anladı. töbe yarabbim az daha ben mezara o hapse giriyoduk gerizekalı yüzünden